Raphinha បានបើកចំហថា វាពិតជាលំបាកប៉ុណ្ណាសម្រាប់គាត់ក្នុងការបន្តអាជីពបាល់ទាត់នៅពេលគាត់នៅប្រេស៊ីល។

គាត់បានសរសេរក្នុង UOL Esporte ថា៖«ខ្ញុំត្រូវប្រាប់អ្នកពីការពិត៖ វាពិតជាស្មុគស្មាញណាស់។ សម្រាប់អ្នកដែលកើតនៅក្នុងសង្កាត់ក្រីក្រដូចខ្ញុំ វាពិបាកក្នុងការផ្តោតអារម្មណ៍។ ខ្ញុំមកពី Restinga (សង្កាត់មួយនៅទីក្រុង Porto Alegre) វាពិបាកក្នុងការដើរតាមផ្លូវហើយកុំឱ្យវង្វេង។
«ឱកាសបានលេចឡើង ហើយមានច្រើនណាស់។ ពួកគេសន្យាថា មានមធ្យោបាយងាយស្រួលក្នុងការរកលុយ ហើយនោះជាកន្លែងដែលមនុស្សវង្វេង។ ខ្ញុំមិនដែលដើរចេញពីផ្លូវទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំជាសាក្សី ខ្ញុំដើរជាមួយមនុស្សដែលវង្វេង។

«ខ្ញុំបានបាត់បង់មិត្តភក្តិជាច្រើននៅក្នុងពិភពឧក្រិដ្ឋកម្ម ក្នុងការជួញដូរគ្រឿងញៀន…. មានមិត្តភក្តិជាច្រើនដែលលេងបានល្អជាងខ្ញុំ 10 ដង ហើយអ្នកណាក៏អាចលេងនៅក្នុងក្លិបបាល់ទាត់ដ៏អស្ចារ្យមួយក្នុងពិភពលោកបានដែរ»។

«ការមានជនគំរូទាំងនេះនៅជិតគឺជាកត្តាសំខាន់ក្នុងការរក្សាការផ្តោតអារម្មណ៍របស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានដឹងពីអ្វីដែលខ្ញុំចង់បានតាំងពីនៅក្មេង៖ ដើម្បីក្លាយជាកីឡាករបាល់ទាត់។ ការសម្រេចបាននូវគោលដៅនេះដោយការចាកចេញពីសង្កាត់ក្រីក្រគឺជាការលះបង់ដ៏ធំមួយ»។
«វាជារឿងអយុត្តិធម៌ដែលនិយាយថាខ្ញុំស្រេកឃ្លានក្នុងមួយជីវិត ដោយសារឪពុកម្តាយខ្ញុំមិនដែលខ្វះខាតអាហារនៅផ្ទះនោះទេ។ ក្រោយពេលហ្វឹកហាត់ ខ្ញុំឈរនៅតាមផ្លូវ ហើយសុំមនុស្សឲ្យទិញអ្វីឲ្យខ្ញុំញ៉ាំ ឬអាហារសម្រន់ខ្លះៗ។ អ្នកខ្លះក៏ជួយខ្ញុំ ហើយអ្នកខ្លះទៀតហៅខ្ញុំថាជាមនុស្សឆ្កួត។

«ដោយសារមិនមានអ្វីត្រូវធ្វើ ក្រៅពីរង់ចាំឡានក្រុងមកផ្ទះ ទើបខ្ញុំអាចរកអ្វីហូបបាន។ ខ្ញុំមានអាយុចន្លោះពី ១២ ទៅ ១៤ ឆ្នាំនៅពេលនោះ»។

Raphinha បានធំធាត់នៅក្នុង favela ប្រេស៊ីល (តំបន់អនាធិបតេយ្យ) ហើយត្រូវតស៊ូយ៉ាងលំបាកដើម្បីក្លាយជាកីឡាករបាល់ទាត់។ គាត់មានអាជីពជាកីឡាករយុវជននៅក្លិបមួយដែលមានឈ្មោះថា ‘Avai’ មុនពេលទទួលបានឱកាសលេងនៅ Vitor Guimaraes ។

គាត់បានមកដល់ទ្វីបអឺរ៉ុបតាមរយៈ Sporting CP មុនពេលលេងឱ្យ Rennes ហើយបន្ទាប់មកផ្លាស់ទៅ Leeds United ។ ជំហានបន្ទាប់ Barcelona បានចុះហត្ថលេខាលើគាត់ ហើយគាត់គឺជាកីឡាករលេចធ្លោមួយនៅរដូវកាលនេះជាមួយនឹងការរួមចំណែក(ស៊ុតនិងបញ្ជូនបាល់) 19 គ្រាប់ក្នុង 14 ប្រកួត។